tym razem, szczecin mokry

na fotografii: ulica Słowackiego i Edyta. cokolwiek by o niej mówić- działaczka społeczna.
jednym słowem: duch romantyzmu społecznego w sercu, romantyczny autor w nazwie, secesja z tyłu i wszystko na jednym i drugim zdjęciu.

to szczecin sentymantalny
jesienny, mocno wspominkowy. dla wszystkich tych, którzy ze Szczecina wyjechali.

na zdjęciu: Monika - nauczycielka polskiego (i nie tylko) w Wallmow oraz Pogodno, nie zespół muzyczny a willowa dzielnica Szczecina.

szczecin ukryty

na ostatnim ze zdjęć, parafraza słów Oskara Wilde'a, powiedział we are all in the gutter, but some of us are looking at the stars. w ilu jeszcze pozornie beznadziejnych miejscach ulica dialoguje z literaturą? może niekiedy nie do końca świadomie, ale jednak. ktoś wreszcie powinien to wszystko należycie potraktować, zczytać i wyznaczyć miejski, uliczny szlak śladami kultur i kultury.

na marginesie
wbrew powszechnym opiniom, w wielu naściennych bazgrołach tkwi świadectwo ludzkiej godności, coś naprawdę dobrego.

na zdjęciach
Agnieszka (Cyrk Zodiak http://www.cyrkzodiak.pl/). to cyrk dość niezwykły, terapeutyczny, otwarty na współpracę z dziećmi, również w ich naturalnym środowisku.

szczecin zdobyty
zdjęcie zrobione przy okazji odwiedzin Trzykropki (pracowni ceramicznej).
podwórko (jak wiele innych) przedzielone wysokim na ponad dwa metry murem.

pora ruszyć te mury.

to szczecin tajemniczy.
tylne wejście do japońskiej restauracji Sake (podwórko przy ulicy Piastów), Ania i Aga (stałe towarzyszki moich miejskich wędrówek).

mam ochotę na Szczecin
na Szczecin Szczęście Szept i Rzekę
na fotografii: ulica Kolumba od strony Rzeki i Piotr (czym zawodowo zajmuje się, nigdy nie ogarniam, prywatnie - pianista).

mam ochotę na Szczecin
Szczecin Szczęście Szept i Szurajnogę;)

na zdjęciach Leon, Piotr i gmach Poczty nr 2 na Dworcowej. to neogotyk z końca XIX wieku, którego w Szczecinie jest mnóstwo.

fotografia zrobiona na Staromłyńskiej (wdzięczna nazwa:)).
znów rower. bo Szczecin jest w sam raz dla rowerów.

na fotografiach: okolice dworca kolejowego i Bartek, Agata - graficzka. o Bartku niewiele wiemy, prócz tego że nie lubi być na zdjęciach.

w poszukiwaniu pleneru.

niegdyś, koszary wojskowe. dziś Wydział Filologiczny U.S.-u.
zresztą, to nie jedyne pogarnizonowe budynki uniwersytetu.

mam ochotę na Szczecin.
kolejne z serii. bo to miasto zasługuje na miłość.

na zdjęciach: rejony Teatru Polskiego i Ania - instruktorka jogi oraz graficzka (masala studio).

kolejne.
ostatnie to Szczecin prawie szczęśliwy. moje ulubione.
fotografie zrobione na ulicy Jana z Kolna. ktoś wystawił stare fotele. przydały się nie tylko oczekującym na autobus:)

pierwsze z serii
mam ochotę na Szczecin
Szczecin Szczęście Szept

na zdjęciach: Niebuszewo (dzielnica) i Ania - ceramiczka (openwork.pottery)

jeszcze chwilkę i będzie....